گرچه بدنامی ما شهره به هر برزن و ت زخم دلدار و دل ما سخن سنگ و صبوست خرم آن زخم که هر لحظه مرا مرهم از اوست کشتی باده بیاور که مرا بی رخ دوست گشت هر گوشه چشم از غم دل دریایی پ.ن. این شعر از چند جهت خاصه که فقط یکیش رو میشه نوشت، این که پنج مصرع داره منبع
درباره این سایت